Կյանքը ընթերցանության համար տրված ժամանակահատված է, որն անհրաժեշտ է արդյունավետ օգտագործել։
Ես վստահ եմ, որ ընթերցելը այն միակ միջոցն է, որով դու մուրճը ձեռքիդ կոտրում ես այնքան հաստացած և ժայռի նմանվող պատեր, որոնք իրենց պնդության մեջ տարիներ են ամփոփել։ Կարծում եմ ՝ավելի երիտասարդ մարդը կարող է տարիների միջով սլանալ և իմաստանալ շնորհիվ կարդացած գրքերի։
Ես այսպիսին չէի լինի, եթե պատանեկության տարիներին ինձ իրենց հետ Սարոյանն ու Բախը չտանեին ուրիշ երազներով․․․․
Ես այսպիսին չէի լինի, եթե Դոստոևսկին ու Շեքսպիրը չսովորեցնեին արիստոկրատությունը, ես կմնայի գեղջկուհի, եթե Հրանտ Մաթևոսյանի հերոս ՝Քառյանն ինձ այդքան նման չլիներ․․․․
Իմ ապրած և զգացած կյանքերը կողք-կողքի են ուղորդել ինձ, արդյունքում ես եմ՝ արդարացված ինքնավստահությամբ և անդադար ինքնակրթվող․․․․
Դասավանդելն ինձ համար նոր պատեր քանդելու ուղի է եղել, որում անընդհատ օգնության են եկել Վարդգես Պետրոսյանը, Թումանյանը,Աղայանը և այլք․․․․
Իմ կրտսեր սովորողներն ամենամօգնող խորհրդականն են եղել դասընթացի կազմակերպման գործում։ Մենք երրորդ դասարանի սկզումբ գտանք մեր ամենակարևոր առանձնահատկությունը՝ մենք սիրում ենք ճախրել գրքերի տված անեզր հնարավորություններով աշխարի շուրջ, սկսեցին նոր աշխարհներ նվաճել, որոնք մեզ համար բարդ էին թվում, բայց այնքան սահուն այն մեզ տրվեց, որ կոտրեցինք նոր պնդացած պատ՝ Տերյանին ու Չարենցին սիրեցինք, Ռոալդ Դալին մեկնաբանեցինք։
Շարունակել կարդալ →
2-2 դասարանի դասարանական բլոգ, դասվար՝ Ազնիվ Մանուկյան 