Լիլի Սարգսյան՝
Անտառի փերին , փոքրիկ բացատում , կախարդական իր փայտիկով ծաղիկների շքերթ կազմակերպեց։Բոլոր ծաղիկները զմայլված էին իրենց զգեստներով։Ամեն մեկը կողքինի ականջին հպարտանում էր իր տեսքով։Այդ բոլորի մեջ սակայն , արևաճաճանչ մի ծաղիկ շատ տխուր հայացքով նայում էր կապուտակ երկնքին։Փերին նկատելով դա մոտեցավ նրան։
— Ինչ՞ու ես տխուր իմ խատուտիկ։
— Բարի փերի , շատ եմ ուզում թռչել դեպի կապուտակ երկինք։Ճախրել ողջ աշխարհով , հիանալ անտառով , մարգագետիններով , սերմեր գցել ամենուրեք և շատանալ։
Անտառի փերին կախարդական փայտիկի նուրբ հպումով , արևիկ — խատուտիկին բմբուլե թևիկներ տվեց։
Խատուտիկը ուրախությունից թափահարեց գլուխը և բմբուլե թևիկները սփռեց աշխարհով մեկ։
Այդ օրվանից , երկրագնդի բոլոր ծայրերում , կանաչների մեջ դուք կտեսնեք արևիկ — խատուտիկին , որը ժպիտ է պարգևում բազում երեխաների։Նրանք փչելով խատուտիկի բմբուլե թևիկներին օգնում են թռչել հեռու-հեռուներ։
Շարունակել կարդալ
2-2 դասարանի դասարանական բլոգ, դասվար՝ Ազնիվ Մանուկյան 